Golf is open to all
Przejdź do rozdziału
Oficjalne reguły
Drukuj rozdział
2Oznakowanie pola dla grania poza turniejowego
2
Oznakowanie pola dla grania poza turniejowego
2
Oznakowanie pola dla grania poza turniejowego
Oznakowanie pola i odświeżenie istniejącego oznakowania, w zależności od potrzeb, jest obowiązkiem ciągłym, za który odpowiedzialny jest Komitet.
Dobrze oznakowane pole pozwala graczowi grać zgodnie z regułami i pomaga wyeliminować pomyłki w trakcie gry. Na przykład, gracz może nie wiedzieć jak postąpić, jeżeli staw (obszar kary) nie będzie odpowiednio oznakowany.
A
Auty
Ważne jest, aby Komitet właściwie oznaczył granice i ustawił tak oznaczenia, aby gracz, który uderzy piłkę w pobliże granicy, mógł określić, czy jego piłka znajduje się w polu, czy poza nim.
(1)
Ogólne wytyczne dotyczące wyznaczania i oznaczania granic
Komitet może wyznaczyć granice pola w różny sposób. Na przykład, Komitet może umieścić paliki lub namalować linie, a także wykorzystać istniejące ogrodzenia lub mury do określenia granic, jak również krawędzie innych stałych konstrukcji, takich jak drogi lub budynki.
Podczas określania i oznaczania granic pola, Komitet może rozważyć kilka kwestii:
a. Zabudowania graniczące z polem
- Tam, gdzie prywatne zabudowania i drogi publiczne graniczą z polem, zdecydowanie zalecamy, aby Komitet oznaczył te tereny jako aut. Zwykle te zabudowania posiadają mur lub płot, który można wykorzystać do określenia granicy pola. Kiedy występują ogrodzenia to nie ma potrzeby ustawiania palików, aby przesunąć granicę do wewnątrz pola. Ale jeżeli wystąpi taka potrzeba to Komitet może wprowadzić dodatkowe zabezpieczenie przylegających nieruchomości przesuwając granicę do wewnątrz (np. używając do tego palików).
- Nie jest wymagane, aby pole miało granice, ale zaleca się, aby je wprowadzić by zapobiec graniu z nieruchomości nienależącej do pola. Czasami znajdują się miejsca, gdzie występują duże otwarte przestrzenie graniczące z prawdziwymi zabudowaniami i wtedy nie będzie żadnych problemów, aby tam grali gracze. W takim przypadku nie ma potrzeby umieszczania palików lub definiowania granicy w jakiś sposób.
- Kiedy wykorzystujemy istniejące obiekty takie jak mur lub płot aby zdefiniować granice, to cały ten obiekt będzie obiektem granicznym od którego nie ma uwolnienia bez kary.
- Paliki graniczne powinny być białe, chociaż można użyć też innych kolorów.
- Jeżeli w miejscach wyznaczania granicy znajdują się już wcześniej umieszczone paliki o innych kolorach, aby odróżnić je od innych na polu, to mogą być one wykorzystane przez Komitet. W takim przypadku, Komitet powinien poinformować o tym graczy np. na karcie wyników, na tablicy ogłoszeń w domku klubowym, na arkuszu reguł lokalnych lub w dowolny inny sposób. Komitet nie powinien stosować palików żółtych lub czerwonych do zaznaczania granicy, aby nie wprowadzić zamieszania z obszarami kary.
- Odległość między palikami może być różna, ale najlepiej taka, aby można było zobaczyć podstawę następnego palika, w celu określenia czy piłka jest na aucie. Ważne jest sprawdzenie czy krzaki, drzewa lub coś podobnego nie zasłania kolejnego palika. Ogólnie, paliki powinny być rozmieszczone nie więcej niż 30 kroków od siebie, tak aby zawsze był widoczny następny palik.
- Malowane linie używane do określenia granicy powinny być białe, chociaż można użyć też innego koloru. Komitet nie powinien stosować linii żółtych lub czerwonych do zaznaczenia granicy, aby nie spowodować zamieszania z obszarami kary.
- Kiedy granica jest zdefiniowana przez namalowane linie na ziemi, Komitet może także postawić paliki, aby granica była widoczna z daleka. Należy wyjaśnić, że namalowana linia określa granice, podczas gdy umieszczone paliki pokazują graczom, gdzie jest granica. Te paliki nie definiują granicy, ale są one obiektami granicznymi, od których nie ma uwolnienia bez kary, chyba że w regułach lokalnych określono inaczej (zob. wzór reguły lokalnej A-6).
- Czasami może zdarzyć się tak, że Komitet nie może namalować białych linii na drodze lub na chodniku. W takim przypadku, najbardziej nie rzucającym się w oczy sposobem oznaczenia granicy będzie namalowanie linii z białych kropek na ziemi. Kiedy tak zostanie zrobione, w regułach lokalnych powinna znaleźć się informacja dla graczy o sposobie oznaczenia tej granicy (zob.wzór reguły lokalnej A-1).
- Tam, gdzie granica jest zdefiniowana przez mur, krawędź drogi lub coś innego niż paliki, płoty lub linie, Komitet powinien wyraźnie określić krawędź granicy. Na przykład, gdy wykorzystano mur do zdefiniowania granicy, Komitet powinien określić czy granicą jest wewnętrzna krawędź muru czy piłka jest na aucie wtedy, gdy znajdzie się poza murem (zob. wzór reguły lokalnej A-2).
- Granicą może być rów, a piłka będzie na aucie, gdy będzie w nim lub za nim. Paliki można użyć do określenia lokalizacji rowu granicznego. Te paliki będą obiektem granicznym, od którego nie ma uwolnienia bez kary, chyba że w regułach lokalnych określono inaczej (zob.wzór reguły lokalnej A-6).
- Niektóre obiekty, takie jak teren obsługi pola, domki klubowe i miejsca treningowe, mogą być oznaczone lub zdefiniowane w regule lokalnej jako aut, nawet jeśli znajdują się w obrębie pola (zob.wzór reguły lokalnej A-1).
- W regułach nie występują obszary posiadające więcej niż jeden status podczas rozgrywania dołka i dlatego żadnego obszaru nie wolno oznaczyć jako aut dla niektórych uderzeń lub uderzeń wykonanych z niektórych obszarów, np. z obszarów tee.
- Komitety nie są upoważnione do wprowadzenia reguły lokalnej mówiącej, że piłka zagrana ponad określonym obszarem jest na aucie, nawet jeśli nie zatrzyma się w tym obszarze.
(2)
Oznaczanie granic wewnętrznych
Aby zachować charakter dołka lub chronić graczy na sąsiednich dołkach, Komitet może wprowadzić granice pomiędzy dwoma dołkami.
Jeśli granica wewnętrzna nie jest połączona z innymi granicami pola, ważne jest, aby zaznaczyć, gdzie zaczyna się i kończy ta granica. Zaleca się umieszczenie dwóch palików obok siebie pod kątem, który wskazuje, że granica biegnie w nieskończoność w pożądanym kierunku.
Granica wewnętrzna może dotyczyć gry tylko na jednym dołku lub na większej liczba dołków. Dołek lub dołki, których dotyczy wewnętrzny aut, oraz status palików podczas gry na dołkach, których granica nie dotyczy, powinna być zapisana w regułach lokalnych (zob.wzór reguły lokalnej A-4).
B
Obszary tee
Komitet powinien zawsze starać się umieszczać tee markery wystarczająco daleko z przodu, aby z tyłu za markerami znajdowało się dość miejsca, o wysokości trawy z tee, pozwalając graczom na skorzystanie z tego całego obszaru tee o długości dwóch kijów.
Nie ma ograniczeń co do szerokości obszaru tee, ale dobrą praktyką jest umieszczenie dwóch tee markerów w odległości od 5 do 7 kroków od siebie. Rozstawienie ich dalej od siebie sprawi, że graczowi trudniej będzie określić, czy ustawiona piłka na kołeczku tee znajduje się w obszarze tee a dodatkowo divoty pokryją znacznie większy obszar na dołkach par 3.
Każdy zestaw tee markerów powinien być umieszczony w taki sposób, aby przednia krawędź obszaru tee była skierowana w kierunku środka obszaru lądowania.
W celu uzyskania informacji, gdzie można ustawić tee markery, aby wyniki mogły być wykorzystane do celów HCP, zapoznaj się z regułami lub zaleceniami zawartymi w aktualizacjach systemu WHS TM lub z innymi zaleceniami Krajowego związku golfa.
C
Obszary kary
Obszary kary to obszary na polu, od których gracz może otrzymać uwolnienie z jednym uderzeniem karnym poza obszarem kary, które może znajdować się w znacznej odległości od miejsca, w którym piłka mogła się zatrzymać. Zgodnie z definicją "obszaru kary" - obszary zawierające wodę, takie jak jeziora, strumienie, rzeki lub stawy są obszarami kary i powinny być tak oznaczone.
Komitet może oznaczyć inne części pola jako obszary kary. Wśród powodów, dla których Komitet może zdecydować się oznaczyć inne części lub elementy pola jako obszary kary, są:
- Zapewnienie alternatywy dla uwolnienia uderzenia i odległości, zgodnie z regułą 18.1, gdy prawdopodobieństwo, że piłka znajdująca się w tym obszarze, prawie zawsze jest zgubiona, na przykład w obszarze gęstej roślinności.
- Zapewnienie alternatywy dla uwolnienia uderzenia i odległości, zgodnie z regułą 19.2 (Piłka nie do zagrania), gdy prawdopodobieństwo, że skorzystanie z uwolnienia w miejscu, w którym piłka leży, zgodnie z dostępnymi opcjami w regułach 19.2b i 19.2c, nie zapewni jakiegokolwiek skutecznego uwolnienia, na przykład ze względu na występujące skały wulkaniczne lub obszar pustynny.
(1)
Podejmowanie decyzji dotyczącej oznakowania obszaru, niezawierającego wody jako obszaru kary
Przed podjęciem decyzji o oznakowaniu obszaru, który nie zawiera wody, jako obszaru kary, Komitet powinien wziąć pod uwagę następujące kwestie:
- Sam fakt mówiący, że oznaczenie trudnego obszaru, jako obszaru kary, może poprawić tempo gry, nie oznacza, że Komitet powinien tak zrobić. Jest wiele innych trudnych do pogodzenia czynników, takich jak zachowanie charakteru dołka, integralność oryginalnego projektu projektanta i zapewnienie rozsądnie spójnych wyników dla piłek granych na podobnych obszarach na całym polu. Np., jeśli dżungla graniczy z fairway na jednym dołku i została oznaczona jako obszar kary, Komitet powinien rozważyć potraktowanie podobnych obszarów w ten sam sposób na innych dołkach.
- Komitet powinien wziąć pod uwagę, że gracz, który zgubi swoją piłkę poza obszarem kary, otrzyma większą karę niż osoba, której piłka została zgubiona w obszarze kary. Jeżeli występują obszary z gęstymi rough w pobliżu granicy obszaru kary, w którym można zgubić piłki, Komitet może rozważyć włączenie takich obszarów do obszaru kary.
- Komitet powinien pamiętać, że gracz, którego piłka znajduje się w obszarze kary, nie będzie mógł wykorzystać opcji piłki nie do zagrania z reguły 19. Wymagania, aby gracz musiał wrócić do miejsca, w którym piłka przekroczyła granicę obszaru kary, aby wziąć uwolnienie, a nie dropować piłki w odległości dwóch kijów od miejsca znalezienia piłki, może być znaczącą karą dla gracza i może negatywnie wpłynąć na tempo gry.
- Komitet nie powinien definiować obszarów piaszczystych, które normalnie byłyby bunkrami, jako obszary kary. Mogą wystąpić przypadki, gdy obszary piasku płyną w sposób naturalny do obszaru kary, tak jak plaża. W tym przypadku granica obszaru kary i bunkra może bezpośrednio sąsiadować w części piasku znajdującą się w obszarze kary.
- Komitet nie powinien definiować nieruchomości graniczących z polem jako obszaru kary, w którym nieruchomości byłyby normalnie oznaczone jako aut.
- Jeżeli Komitet rozważa oznaczenie autu jako obszaru kary, aby wspomóc tempo gry, to alternatywnie, Komitet może zdecydować się na wprowadzenie reguły lokalnej, dającej alternatywę dla uwolnienia odległości i uderzenia (zob. wzór reguły lokalnej E-5). Chociaż spowoduje to, że gracz otrzyma karę dwóch uderzeń, zapewnia on również graczowi możliwość wyjścia na fairway, co może nie być możliwe, jeśli obszar ten zostanie oznaczony jako obszar kary.
- Gdy obszary kary są dodawane lub usuwane, Komitet powinien zapoznać się z regułami lub zaleceniami zawartymi w systemie WHS TM lub z innymi wytycznymi przedstawionymi przez organ handicapowy krajowego związku gola w celu ustalenia, czy zmiana będzie miała wpływ na aktualny Course Rating TM.
(2)
Jak oznaczyć lub zdefiniować granicę obszaru kary
Podczas korzystania z uwolnienia od obszaru kary, gracz musi określić miejsce, gdzie piłka ostatni raz przekroczyła granicę obszaru kary i ustalić jakim kolorem jest oznaczony ten obszar kary czy żółtym, czy czerwonym.
- Zalecamy, aby Komitet oznaczył granicę obszaru kary przy pomocy farby i/lub palików, aby gracz nie miał wątpliwości.
- Tam, gdzie używa się do określenia obszaru kary linii a palików do identyfikacji tego obszaru kary, to zależy od Komitetu, czy paliki zostaną postawione na linii, czy też tuż za granicą obszaru kary. Umieszczenie palików tuż za pomalowaną linią (od strony pola) zapewnia graczom prawo do uwolnienia od otworu wykonanego przez palik, jeśli palik wypadł lub został usunięty, a piłka zatrzymała się w tym otworze.
- Komitet może zdefiniować granicę obszaru kary przez jasne opisanie, ale powinien tak zrobić, aby była niewielka lub aby nie było żadnej wątpliwości, gdzie jest granica. Na przykład, gdy istnieją duże obszary lawy lub pustyni, które należy traktować jako obszary kary, a granica pomiędzy tymi obszarami a ustalonymi obszarami głównymi jest dobrze określona, Komitet może określić granicę obszaru kary istniejącą granicą lawy lub pustyni.
(3)
Określenie, gdzie oznaczyć granicę obszaru kary
Oznaczenie granicy obszaru kary jest szczególnie ważne, gdyż umożliwia graczom skorzystanie z uwolnienia. Komitet powinien wziąć pod uwagę następujące kwestie przy ustalaniu, gdzie oznaczyć granicę obszaru kary:
- Linie i paliki definiujące obszar kary powinny być umieszczone tak blisko, jak to jest możliwe wzdłuż naturalnej granicy obszaru kary, na przykład, w miejscu przejścia płaskiego terenu w zbocze formułujące nieckę zawierającą wodę. Zapewni to, że gracze nie będą musieli stać z piłką znacznie powyżej lub poniżej stóp lub w wodzie po wzięciu uwolnienia. Należy wziąć pod uwagę zarówno graczy praworęcznych, jak i leworęcznych.
- Gdy obszar kary graniczy z częścią obszaru głównego, w którym piłka może być zgubiona, co może spowodować problem w ustaleniu przez gracza, czy wiadome jest lub w zasadzie pewne, że piłka znajduje się w obszarze kary, a zatem nie będzie w stanie skorzystać z uwolnienia od obszaru kary zgodnie z regułą 17. Z tego powodu Komitet może zdecydować o rozszerzeniu granicy obszaru kary poza jego normalne naturalne granice i uwzględnić inne obszary, w których może być trudno znaleźć piłkę.
- Komitet powinien pamiętać, że gracz nie może wziąć uwolnienia od nienormalnych warunków na polu, kiedy piłka leży w obszarze kary. Na przykład, jeżeli sztuczne utrudnienie nieruchome takie jak droga dla wózków lub główka zraszacza znajdują się blisko obszaru, który Komitet zamierza oznaczyć jako obszar kary, to Komitet może pozostawić sztuczne utrudnienie poza obszarem kary dając graczowi możliwość uwolnienia się od niego.
(4)
Oznaczanie obszarów kary jako czerwone albo żółte
Większość obszarów kary powinna być oznaczona jako czerwone dając graczom dodatkową opcję uwolnienia bocznego (zob. reguła 17.1d(3)). Jednak tam, gdzie częścią wyzwania na dołku jest przebicie piłki ponad obszarem kary, takim jak strumień, który przepływa przed putting greenem i zachodzi duże prawdopodobieństwo, że piłka, która przeleci ponad strumieniem, może z powrotem wpaść do niego, Komitet może zdecydować o oznaczeniu takiego obszaru kary jako żółty. Gwarantuje to, że piłka, która wyląduje po przeciwległej stronie obszaru kary i stoczy się z powrotem do obszaru kary, nie może być dropowana po drugiej stronie, zgodnie z opcją bocznego uwolnienia.
Kiedy obszar kary jest oznaczony kolorem żółtym, Komitet powinien upewnić się, że gracz zawsze będzie mógł dropować piłkę na linii do tyłu zgodnie z regułą 17.1d(2) lub rozważyć dodanie strefy dropowania dla obszaru kary, tak aby gracz miał też inną opcję uwolnienia a nie tylko uwolnienie z karą uderzenia i odległości (zob. wzór reguły lokalnej E-1).
Komitet nie musi oznaczać obszarów kary jako żółte. Dla uproszczenia Komitet może zdecydować o zaznaczeniu wszystkich obszarów kary jako czerwone, tak aby gracze nie mieli wątpliwości, jakie są dostępne opcje uwolnienia.
(5)
Zmiana statusu obszaru kary z czerwonego na żółty i na odwrót
Komitet może oznaczyć część obszaru kary jako czerwony a inną część tego samego obszaru kary jako żółty. Komitet powinien określić najlepsze miejsce do zmiany statusu upewniając się, że gracz będzie mógł skorzystać z uwolnienia na linii do tyłu z dowolnego punktu wejścia piłki do żółtego obszaru kary zgodnie z regułą 17.1d(2).
Powinniśmy pamiętać, że opcje uwolnienia gracza związane są z miejscem ostatniego przekroczenia granicy obszaru kary przez piłkę a nie miejscem położenia jej.
W miejscu, w którym następuje zmiana koloru granicy obszaru kary, zalecane jest, aby dwa paliki żółty i czerwony zostały umieszczone jeden obok drugiego w sposób, aby jednoznacznie pokazać miejsce zmiany statusu obszaru kary.
a. Status obszaru kary może różnić się w zależności od wyboru obszaru tee
Kiedy przebijamy piłkę ponad obszarem kary, np.staw na par 3, który jest elementem wyzwania na dołku z tylnych tee, ale nie dla przednich tee, Komitet może zdecydować się na oznaczenie go jako żółty (paliki lub linie) i skorzystać z reguły lokalnej, aby określić ten obszar jako czerwony dla graczy grających z przednich tee. Nie jest to jednak zalecane, gdy podczas tych samych zawodów używa się wielu tee.
b. Status obszaru kary może być różny dla różnych dołków
Kiedy obszar kary jest potencjalnie w grze dla więcej niż jednego dołka, Komitet może zdefiniować go jako żółty obszar kary podczas gry na jednym z dołków a czerwony obszar kary podczas gry na drugim dołku. W takim przypadku obszar kary powinien być oznaczony jako żółty a w regule lokalnej powinniśmy zapisać, że podczas gry na drugim dołku ten obszar kary należy traktować jako czerwony (zob.wzór reguły lokalnej B-1).
c. Status granicy obszaru kary nie może być zmieniony podczas gry na dołku
Chociaż obszar kary dla graczy grających z jednego obszaru tee może być traktowany jako żółty a czerwony dla innych, obszar kary nie może być zdefiniowany tak, że jedna specyficzna część granicy obszaru kary jest czerwona dla uderzenia z jednego miejsca a żółta dla uderzenia z innego miejsca wykonanego przez tego samego gracza. Na przykład, to byłoby niewłaściwe i dezorganizujące wprowadzając dla jeziora żółtą granicę obszaru kary od strony putting greenu dla uderzenia z fairway ale czerwoną dla uderzenia od strony putting greenu.
(6)
Definiowanie obszaru kary jako strefy zabronionej gry
Komitet może zdefiniować cały obszar kary albo jego część jako strefę zabronionej gry (zob. rozdział 2G).
(7)
Zbiornik wodny przylegający do pola
W przypadku, gdy zbiornik wodny, taki jak strumień, jezioro, morze lub ocean, graniczy z polem, dopuszczalne jest oznaczenie takiego obszaru jako obszaru kary zamiast oznaczania go jako aut. Wyrażenie "na polu" w definicji "obszaru kary" nie oznacza nieruchomości posiadanych przez pole; odnosi się to raczej do jakiegoś obszaru, który nie jest zdefiniowany przez Komitet jako aut.
- Kiedy jest to możliwe, że piłka wyląduje na ziemi po przeciwnej stronie zbiornika wodnego, ale jest to niepraktyczne, aby Komitet zdefiniował granicę po przeciwnej stronie, Komitet może wprowadzić regułę lokalną stwierdzającą, że przy oznaczeniu jednej strony obszaru kary uznaje się, że rozciąga się on w nieskończoność. Odpowiednio, cała ziemia i woda poza określoną granicą obszaru kary znajdują się w tym obszarze kary (zob. reguła lokalna B-1).
- Gdy obszar kary jest tak ukształtowany lub zlokalizowany, że nie ma rozsądnej opcji dla gracza, aby zdropować piłkę po jednej strony obszaru kary (na przykład, gdy czerwony obszar kary znajduje się tuż przy granicy pola), Komitet może wprowadzić regułę lokalną, aby umożliwić graczowi skorzystanie z uwolnienia po przeciwnej stronie obszaru kary w stosunku do miejsca, w którym piłka po raz ostatni przekroczyła granicę (zob. wzór reguły lokalnej B-2). Jeżeli obszar kary znajduje się tuż obok autu, może być wymagana dodatkowa reguła lokalna, aby nie było potrzeby zaznaczenia tej granicy obszaru kary (zob. wzór reguły lokalnej B-1).
D
Bunkry
Zazwyczaj nie ma potrzeby oznaczania granicy bunkrów, ale zdarza się, że trudno jest określić granicę bunkrów. Komitet powinien wtedy oznaczyć granicę palikami lub namalować linię lub opisać granicę w regułach lokalnych (zob. wzór reguły lokalnej C-1).
Miejsce grabi
Nie można jednoznacznie wskazać gdzie powinny być umieszczone grabie, gdyż to leży w gestii Komitetu zdecydowanie czy powinny one leżeć w bunkrach, czy poza nimi.
Można przypuszczać, że jest większe prawdopodobieństwo odbicia się lub zatrzymania piłki poza bunkrem, jeśli grabie zostaną umieszczone poza bunkrem. Natomiast jeżeli umieścimy grabie w bunkrze to jest mało prawdopodobne, żeby piłka odbiła się poza bunkier.
Jednak w praktyce gracze, którzy zostawiają grabie w bunkrach, często umieszczają je z boku bunkra, gdzie występuje większa możliwość zatrzymania toczącej się piłki w płaskiej części bunkra, w wyniku czego wybicie piłki jest znacznie trudniejsze, niż w innym przypadku. Kiedy piłka zatrzyma się na lub w pobliżu grabi w bunkrze, gracz musi postępować zgodnie z regułą 15.2, i może nie być możliwości odłożenia piłki w tym samym miejscu lub znaleźć inne miejsce w bunkrze, które nie będzie bliżej dołka.
Jeśli grabie zostawia się w bunkrze, to jedynym sposobem umieszczenia ich tam jest rzucenie do bunkra, co spowoduje wbicie się ich w piasek. Ponadto, jeśli grabie znajdują się w środku dużego bunkra, to albo nie są używane albo gracz musi wyrównać duży obszar bunkra korzystając z nich, powodując niepotrzebne opóźnienie.
Zatem po przeanalizowaniu tych wszystkich aspektów i stwierdzeniu, że lokalizacja grabi należy do kompetencji Komitetu, zaleca się, aby grabie pozostawiano poza bunkrami w miejscach, w których mają one najmniejszy wpływ na ruch piłki.
Jednak, Komitet może zdecydować o lokalizacji grabi w bunkrach, aby ułatwić personelowi cięcie fairwayów i ścian bunkrów.
E
Putting greeny
Zwykle nie ma potrzeby zaznaczania granicy putting greenów, ale czasami może być trudno określić krawędź putting greenu ze względu na przycinanie otaczających obszarów do podobnej wysokości. W takim przypadku Komitet może namalować linie lub kropki, aby określić granicę putting greenu. Status tych kropek powinien zostać wyjaśniony w regule lokalnej (zob.wzór reguły lokalnej D-1).
F
Nienormalne warunki na polu
Sztuczne utrudnienia nieruchome rzadko muszą być oznakowane, ale zalecamy, aby Komitet oznakował obszary terenów w naprawie w sposób czytelny.
(1)
Decydowanie jakie obszary oznaczyć jako tereny w naprawie
Ogólnie, gdy na polu warunki ziemne są nienormalne lub nieuzasadnione jest wymaganie, aby gracz grał ze specyficznego obszaru, to powinien on zostać oznaczony jako teren w naprawie.
Przed oznakowaniem obszarów jako terenu w naprawie, Komitet powinien dokonać przeglądu całego pola, aby ocenić, jakie w danym momencie rodzaje obszarów są nienormalne. Należy również zwrócić uwagę na lokalizację wszelkich obszarów, które mogą wymagać oznakowania:
- Obszary znajdujące się na fairwayu lub w jego pobliżu powinny być zwykle oznaczone, jeśli Komitet uzna, że wystąpiło nadmierne ich uszkodzenie.
- Jeżeli fairwaye na polu są w ogólnie dobrym stanie, może być wskazane oznaczenie pojedynczego obszaru bezpośrednio na fairwayu jako terenu w naprawie.
- Gdy warunki są takie, że na polu występują duże obszary gołej ziemi, to nie ma sensu ich oznaczać, ale wszystkie uznać jako tereny w naprawie a oznaczyć tylko np. mocno uszkodzone lub pokryte koleinami, z których gracz może mieć trudności z wykonaniem uderzenia.
- Im dalej położony jest obszar od fairway, tym mniej potrzebne jest oznakowanie go jako terenu w naprawie. Obszary, które znajdują się daleko od fairwaya lub bardzo blisko miejsca lądowania, powinny być oznakowane tylko wtedy, gdy uszkodzenia są bardzo poważne.
- Jeśli dwa lub więcej terenów w naprawie znajduje się blisko siebie, to gracz korzystający z uwolnienia od jednego obszaru może dropować w miejscu, w którym wystąpiłyby zakłócenia od innego obszaru, to wskazane byłoby oznaczenie ich jako jednego terenu w naprawie.
(2)
Jak zaznaczyć lub zdefiniować granicę terenu w naprawie
Zaleca się, aby Komitet oznaczył teren w naprawie przy pomocy farby, palików lub zdefiniował go w jakiś inny sposób tak aby nie było wątpliwości, gdzie znajduje się granica tego obszaru.
- Nie ma określonego koloru palików lub linii, które można zastosować do oznaczania terenu w naprawie, ale powszechnie stosowane są białe lub niebieskie słupki lub linie. Żółte i czerwone słupki lub linie nie powinny być stosowane, aby uniknąć pomylenia ich z obszarami kar. Sposób oznaczenia terenu w naprawie powinien być przedstawiony w regułach lokalnych.
- Gdy teren w naprawie znajduje się w pobliżu sztucznego utrudnienia nieruchomego, to dobrze jest połączyć oba obszary, aby umożliwić jednoczesne uwolnienie z obu zakłóceń. Można to zrobić za pomocą takiego pomalowania linii, która przyłączy teren w naprawie do sztucznego utrudnienia nieruchomego. W regule lokalnej również powinno być wyjaśnione, że wszelkie obszary przyłączone do sztucznego utrudnienia nieruchomego stanowią jeden obszar nienormalnych warunków na polu (zob. wzór reguły lokalnej F-3).
- Komitet może zdefiniować granice terenu w naprawie przez opisanie go, ale tylko wtedy, gdy nie będzie żadnej wątpliwości co do tego, gdzie jest ten obszar lub jego granice.
- Przykładem, w którym opisanie terenu w naprawie jest możliwe, a Komitet jest uprawniony, aby zdefiniować te obszary jako tereny w naprawie bez ich oznaczania, gdy jest to miejsce znacznych uszkodzeń od zwierzęcych kopyt (zob. wzór reguły lokalnej F-13).
- W innych przypadkach nie wskazane jest uogólnianie. Na przykład, zdefiniowanie, zgodnie z regułą lokalną wszystkich śladów kół i kolein wykonanych przez pojazdy konserwacyjne jako terenu w naprawie, nie jest sensowne, ponieważ niektóre uszkodzenia mogą być niewielkie i wtedy uwolnienie bez kary będzie bezzasadne.
G
Strefy zabronionej gry
Definicja "strefa zabronionej gry" oznacza, że jest to część pola, z której Komitet wprowadził zakazać gry. Strefa zabronionej gry może być zdefiniowana jako nienormalne warunki na polu lub jako obszar kary i może obejmować cały obszar lub tylko jego część.
(1)
Co można oznaczyć jako strefę zabronionej gry
Komitet może zdefiniować całość lub część nienormalnych warunków na polu lub obszaru kary jako strefę zabronionej gry z dowolnego powodu. Kilka typowych powodów:
- Ochrona dzikich zwierząt, siedlisk zwierząt i obszarów chronionych ekologicznie.
- Ochrona młodych drzewek, klombów, szkółek darni, obszarów w trakcie naprawy lub innych obszarów obsadzonych roślinami.
- Ochrona graczy przed zagrożeniem.
- Ochrona miejsc o znaczeniu historycznym lub kulturalnym.
- Jeśli ten obszar zawiera zbiornik wodny, np., strumień, jezioro lub teren podmokły, to powinien zostać oznaczony jako obszar kary.
- W przypadku niewielkiego obszaru rzadkich roślin w pobliżu putting green, właściwe będzie zaznaczenie tego obszaru jako nienormalne warunki na polu.
- Jeśli duży obszar wydm wzdłuż dołka jest obszarem ochrony ekologicznej, to byłoby nierozsądne zaznaczyć cały obszar jako nienormalne warunki na polu dlatego lepiej będzie oznaczyć go jako obszar kary.
(2)
Jak oznaczać strefę zabronionej gry
Komitet powinien oznaczyć granicę strefy zabronionej gry linią lub palikami, aby określić, czy dany obszar znajduje się w nienormalnych warunkach na polu czy w obszarze kary. Dodatkowo linia lub paliki (lub górna część tych palików) powinny również wskazać, że ten obszar jest strefą zabronionej gry.
Nie ma określonego koloru palików i linii do zaznaczenia strefy zabronionej gry, ale zaleca się:
- Obszar kary ze strefą zabronionej gry - czerwone lub żółte paliki z zielonymi końcówkami.
- Nienormalne warunki na polu ze strefą zabronionej gry - białe lub niebieskie paliki z zielonymi końcówkami.
H
Integralna część pola
Integralne obiekty to sztuczne obiekty, od których nie ma uwolnienia bez kary. Przykłady takich obiektów, które Komitet może określić jako obiekty integralną część pola:
- Obiekty które zaprojektowano, aby były częścią wyzwania dla grających na polu, takie jak drogi lub ścieżki, z których zwyczajowo gracze powinni grać.
- Obiekty znajdujące się tak blisko granicy lub inne elementu pola golfowego, że jeśli dostępne będzie uwolnienie bez kary od sztucznego utrudnienia, to poskutkuje to jednocześnie możliwością dropowania od granicy lub innego elementu, kiedy nie jest to wskazane. Na przykład, określenie odciągów przymocowanych do drzewa jako integralną część pola, zapewnia, że gracz nie otrzyma uwolnienia od drzewa tylko dlatego, że ma zakłócenie od odciągu.
- Obiekty takie jak mury lub ułożone stosy drewna, które są wewnątrz obszarów kary. Na przykład, gdy mur znajduje się blisko granicy obszaru kary, gracz, którego piłka jest tuż przy obszarze kary mógłby stanąć na tym murku i otrzymać uwolnienie bez kary, jeżeli on nie był określony jako integralna część pola, natomiast gracz, którego piłka jest w obszarze kary nie może takiego uwolnienia otrzymać.
I
Strefy dropowania
(1)
Kiedy używamy stref dropowania
Strefa dropowania jest specjalnym obszarem uwolnienia, którą może wprowadzić Komitet. Korzystając ze strefy dropowania podczas uwolnienia, gracz musi dropować piłkę a ona musi zatrzymać się w tej strefie dropowania. Komitet powinien wprowadzić regułę lokalną określającą, w jakich okolicznościach może być stosowana strefa dropowania (zob. wzór reguły lokalnej E-1).
Strefy dropowania powinny być stosowane tam, gdzie mogą wystąpić praktyczne problemy dla graczy korzystających z normalnych opcji uwolnienia w ramach reguł:
- Reguła 13.1f – Niewłaściwy green.
- Reguła 16.1 - Nienormalne warunki na polu (wraz ze sztucznymi utrudnieniami nieruchomymi).
- Reguła 16.2 – Zagrożenie ze strony niebezpiecznych zwierząt.
- Reguła 17 – Obszar kary.
- Reguła 19 – Piłka nie do zagrania.
- Wzór reguły lokalnej E-5 – Alternatywa dla kary uderzenia i odległości dla piłki zgubionej lub na aucie.
- Wzór reguły lokalnej F-23 - Tymczasowe sztuczne utrudnienia nieruchome.
(2)
Gdzie umieszczamy strefy dropowania
Komitet powinien umieścić strefę dropowania tak, aby założenia projektu dołka związane z wyzwaniem pozostało zachowane i zazwyczaj nie bliżej dołka niż miejsce, w którym gracz dropował by piłkę, stosując jedną z opcji z odpowiedniej reguły. Na przykład, umieszczając strefę dropowania dla obszaru kary, należy zlokalizować ją w miejscu, w którym gracz musi jeszcze zastanowić się co mu się lepiej opłaca wybrać. Nie należy umieszczać jej od strony putting green.
Strefy dropowania mogą być oznaczone na wiele sposobów (na przykład pomalowanymi liniami na ziemi, znacznikami, takimi jak znaczniki tee, palikami lub znakiem) i mogą mieć dowolny kształt, na przykład okrąg lub kwadrat. Wielkość strefy dropowania zależy od tego, jak często będzie używana i gdzie się znajduje, ale zwykle wymaga się, żeby promień miał mniej więcej jedną długość kija. W przypadku oznaczenia farbą należy użyć znaku lub pomalowanego oznaczenia na ziemi, aby poinformować graczy o jego statusie.
Jeżeli strefa dropowania będzie często używana, Komitet może rozważyć oznaczenie strefy dropowania, definiując taki obszar w regułach lokalnych. Na przykład, strefa dropowania może być zdefiniowana jako obszar w obrębie jednej długości kija, od znaku lub palika. Pozwala to w razie potrzeby na przesunięcie strefy, aby strefa dropowania pozostawała w dobrym stanie.